Wanneer
- van vrijdag 9 september 2016 om 06u00 tot zondag 11 september 2016 om 22u00
Saar en Bovenmoezel bieden een uniek landschapsbeeld. Langs de rivieren stijgen wijnbergen steil omhoog. Op de zonnige plaatsen rijpen riesling, elbling en burgunder. Wijnlokalen en restaurants verwelkomen ons. Hier is het leven goed en genieten we van de regionale keuken, van heerlijke wijn, van goed gezelschap en van de hartelijke sfeer van Landelijke Gilde Lovenjoel.
Er is veel te ontdekken: Romeinen, ridders en romantici lieten hier hun sporen na. Helaas ook de oorlog. De steden Saarburg en Konz, de romantisch wijndorpjes en de rivierdalen evenals de boerendorpjes nodigen uit voor een bezoek.
Onderweg rijden we voorbij het Luxemburgse dorpje Schengen. Op 14 juni 1985 ondertekenden de regeringsleiders van België, Nederland, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk het eerste Verdrag van Schengen. Ze kwamen overeen de personencontrole aan hun gemeenschappelijke grenzen af te schaffen. Zo ontstond een gebied zonder binnengrenzen dat bekendstaat als Schengenruimte. Schengen is het dorp op het Luxemburgse drielandenpunt met Duitsland en Frankrijk, waar het verdrag werd ondertekend.
In 1986 is de Europese Akte gesloten door de twaalf toenmalige leden van de Europese Gemeenschap. Deze Europese akte houdt in dat er vanaf 1993 een interne Europese markt is met vrij verkeer van kapitaal, goederen, diensten en personen. Deze akte draagt sommige bevoegdheden van lidstaten over aan instellingen van de Europese Unie. Schengen zelf bezoeken we niet.
De Maginotlinie (Frankrijk)
De Fransen hadden veel geleerd van de eerste wereldoorlog en vestigden in de jaren 1920 hun hoop op een oninneembare verdedigingswal langs de oostgrens van het land. Het ambitieuze plan van de ministers Painlevé en Maginot, bestond er oorspronkelijk in een versterkingslinie te bouwen van de Noordzee tot de Middellandse Zee. Dat plan werd echter bijgesteld. Het werd enkel in Elzas-Lotharingen gerealiseerd, zodat de Belgische grens zonder bescherming bleef. Tijdens de gevechten van 1940 blijkt het pantser zijn beloftes niet waar te maken. Het overleefde vrijwel ongeschonden en vormt vandaag nog steeds een van de fraaiste voorbeelden van hedendaagse verdedigingswerken.
Van de talrijke bouwwerken (58 versterkingswerken en 300 bunkers) bezoeken wij het grootste: “Gros ouvrage de Hackenberg”.
Verscholen in het hart van een 160 ha groot bos ligt het grootste fort van de Maginotlinie met twee bunkers bij de ingang en zeventien andere verspreid eromheen. Het fort bood plaats aan 1200 manschappen, de bijhorende krachtcentrale kon een dorp van 10.000 inwoners van energie voorzien en het geschut had een capaciteit van meer dan 4 ton granaten per minuut. Op 4 juli 1940 moesten de manschappen gehoor geven aan het bevel tot overgave van het fort. Het bevel werd gebracht door een verbindingsofficier, namens de regering die gevlucht was naar Bordeaux.
Nabij de bunkler gebruiken we onze middaglunch.
De Westwall of De Siegfriedline (Duitsland)
Terwijl de bouw van de Maginotlinie gestaag aan het vorderen was aan Franse zijde, bedacht Adolf Hitler dat ook Duitsland een linie moest hebben die Duitsland moest beschermen. Na het verbreken van het Verdrag van Versailles was Duitsland toe aan een wederopstanding en de propagandamachine kreeg met de aanzet van de Duitse linie een indrukwekkend wapen in handen. Enige ervaring kon de Duitsers niet worden ontzegd, want tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden ze in het noorden van Frankrijk al enkele forten en andere verdedigingswerken gebouwd als onderdeel van de Hindenburg Linie, die bekend stond als de Siegfried Linie. De nieuwe linie die gebouwd ging worden, werd door de Duitsers Westwall genoemd. Toch zouden de geallieerden blijven spreken van de Siegfried Line. In eerste instantie werd de naam Westwall weinig gebruikt door de Duitse propaganda, maar raakte in zwang vanaf half 1939.
Deze linie kan echter niet worden vergeleken met de Maginotlinie. Het was een totaal ander concept, gebaseerd op ervaringen in de Eerste Wereldoorlog. De Duitsers geloofden meer in 'kleine' gevechtsopstellingen die elkaar onderling konden steunen met diepte in de verdediging. Het oorspronkelijke concept werd echter in 1944 snel aangepast. Men dacht in de jaren '30 de gevechten vanuit de bunkers te moeten voeren, maar deze bleken in 1944 eerder dienst te doen als 'betonnen muizenvallen'. Het nieuwe concept uit 1944 betekende dat de bunkers bescherming moesten bieden tijdens beschietingen, maar dat gevechten vanuit opstellingen buiten de bunkers gevoerd werden.
In het dorpje Sinz bezoeken we het Westwallmuzeum en twee km verder de Panzersperre.
Saarburg
Het stadje Saarburg (6300 inw.) ligt te midden van wijngaarden en bossen, aan de oevers van de Saar en de Leuk. De romantische oude stad heeft een rijke geschiedenis. Met zijn indrukwekkende waterval van 20 meter midden in de stad en zijn pittoreske straatjes en terrasjes, doet het een beetje denken aan “klein Venetië”. Aan de voet van de waterval staat een zeer oude watermolen die door het riviertje de Leuk wordt aangedreven. Het geheel, met zijn goed bewaard gebleven bouwwerken uit de 17e en 18e eeuw, met pleintjes en steegjes, doet inderdaad een beetje zuiders aan. Bovendien wordt dit alles nog gedomineerd door een fraaie buchtruïne die in 964 op een heuvelrug, de Burgberg, boven de Saar gebouwd werd. Onder begeleiding van een Nederlandssprekende gids bezoeken we dit onvergetelijk stadje.
Gedurende 230 jaar was in Saarburg de klokkengieterij Mabilon actief. Sinds 2003 is die bedrijvigheid stil gevallen en werd de gieterij een museum. Maar het is alsof de meester klokkengieter en zijn gezellen even pauzeren. Op die manier kan de bezoeker het hele procedé van het klokkengieten aanschouwelijk volgen. Een Nederlandssprekende gids zal ons inleiden in de kunst van het klokken gieten, het berekenen van de toon van de klok, enz.
In Saarburg overnachten we twee nachten in Hotel Saar gallerie. Het avondmaal gebruiken we in Wirtshaus am Pferdenmarkt.
Bootje varen op de Saar.
Vanuit Saarburg maken we een boottocht op de kronkelende Saar. Gedurende twee uur varen we door een prachtig natuurlandschap. Zo bereiken we Mettlach, waar we een bezoek brengen aan Villeroy en Bosch, de wereldberoemde keramiekfabriek. Hier ontdekken we op eigen tempo (zonder gids) de uitzonderlijk mooie verzameling gebruiksvoorwerpen en tafelversiering.
Stad Mettlach en Villeroy en Bosch
Achter de barokgevel van de voormalige benedictijner abdij in Mettlach schuilt vandaag de zetel van de lifestylemakers Villeroy & Boch met een museum dat de 260-jarige geschiedenis van het vervaardigen van aardewerk, zeg maar mooie keramiek, en van de onderneming weergeeft: Keravision, het aardewerkmuseum en het museumcafé anno 1892 vertellen het verhaal van een dynastie op zich. Een aardewerktraditie van eeuwen entegelijk toekomstgerichte concepten rond het thema 'leven & wonen', ontmoeten we in het documentatiecentrum van Villeroy & Boch.
Keravision verbindt de 260-jarige geschiedenis van dit bedrijf met een voorstelling van de huidige productieseries. Het daarop aansluitende aardewerkmuseum weerspiegelt aardewerkkunst en -cultuur in de tijd. De indrukwekkende tafelkunstafdeling brengt een mooi ogende tentoonstelling rond de gedekte tafel onder onze aandacht. Het aardewerkmuseum huisvest onder andere het door Villeroy & Boch ontworpen tafelservies van paus Benedictus XVI. Een informatieruimte over de thema's badkamer, keuken, tegels en wellness rondt het aanbod van dit documentatiecentrum af.
Tijdens ons bezoek wandelen we ook voorbij het gezellige museumcafé in Art Decostijl, ter plaatse ook genoemd de stijl van de Melkfabriek van Dresden. Voor het tegeltableau werden meer dan 15.000 handbeschilderde tegels gebruikt, naar originelen uit de negentiende eeuw.
In het Brauhaus gebruiken we onze middaglunch.
Saarschleife
Westelijk van Mettlach, dicht bij Cloef, heeft men vanaf een hoogte een bijzonder fraai uitzicht over de zeer lange bocht van de Saar (de Saarschleife) , die als het ware een schiereiland omsluit. Midden op dat schiereiland staat een burchtruïne. We bezoeken het uitzichtpunt als fotostop.
De Romeinen wisten ook te genieten van de Moezel.
in het dorpje Nennig werd in 1852 heel toevallig het oudste en best bewaarde vloermozaïek ten noorden van de Alpen terug gevonden. Uitzonderlijk is de vrijwel ongeschonden gebleven mozaïekvloer van de feestzaal. In deze vloer van 10 bij 16 meter zijn zeven kleurrijke voorstellingen aangebracht onder meer van gladiatorengevechten.
Rond 1900 werden in het dorpje Borg de sporen aangetroffen van een Romeinse nederzetting. Bij nader onderzoek bleek het hier om een van de grootste Romeinse villacomplexen van de saar-Moezel te gaan. Het opgravingsterrein beslaat zo’n 7,5 ha. Er werden grote reconstructies aangebracht: zo is een villa herrezen die bestaat uit een poortgebouw, woon- en handelsvertrekken, een badhuis, een Romeinse keuken en een herenhuis waarin de voornaamste vondsten tentoon gesteld worden. Bij het complex werd ook een tuin heraangelegd met een zestal tuinkamers, op de wijze van de Romeinen.
En dat zijn dan nog maar twee voorbeelden van de Romeinse aanwezigheid in deze streek.
Het middagmaal gebruiken we in de nabijheid.
Lekkere wijn in Konz
Bij de samenvloeiing van de Moezel en de Saar, even stroomopwaarts van Trier, bouwden de Romeinen een zomerresidentie voor hun keizer. Hier schreef de gevierde Romeinse dichter Ausoinius tijdens een bezoek een deel van zijn Mosella, een ode aan het Moezellandschap. Op de resten van de Romeinse villa staat nu de parochiekerk.
Konz is een van de grootste wijndorpen uit het Moezel-Saargebied.
Bij een van deze wijnbouwers proeven we rustig van zijn bio-wijn en gebruiken we samen in een gezellige sfeer een Vesperplatte vooraleer we weer naar Lovenjoel vertrekken.